پدر؛ اسمت همیشه روی لب هاست
پدر؛ مهرت همیشه توی دلهاست
پدر؛ دفترِ شعرِ توی طاقچه، تنها آرامشِ قلبم توو شبهاست…
پدر؛ یادم نمیره مهربونیت…
پدر؛ یادم نمیره همزبونیت…

پدر وقتی که رفتی؛ من شکستم
پدر؛ حرفِ همه ست، حرف جوونیت…
پدر وقتی که رفتی؛ من شکستم
پدر؛ حرفِ همه ست، حرف جوونیت…

پدر؛ پشتم شکست، از رفتنِ تو
پدر؛ شادی تموم شد، توو غمِ تو
پدر؛ اون همه حرفات کجا رفت؟
همه رفتن، بعد از رفتنِ تو…
پدر؛ تنها شدم… تنهایی سخته…

پدر؛ تنهایی ام از دستِ بخته
دلم، از دستِ بختم گله داره… چرا اون مثِ تیکه سنگِ سخته؟!
بعدِ رفتنت پدر، زندگیم مُرد… نورِ قلبِ من؛ به خاموشی سپرد
بعدِ رفتنت پدر؛ هستیِ من، سر به جاده های بی کسی سپرد
بعدِ رفتنت پدر، زندگیم مُرد… نورِ قلبِ من؛ به خاموشی سپرد
بعدِ رفتنت پدر؛ هستیِ من، سر به جاده های بی کسی سپرد